Ήταν οκτώ και συναντιόντουσαν στην κυψέλη κάθε βδομάδα για να ζεσταθούν και να ζεστάνουν η μια την άλλη. Ήταν χαριτωμένες κυρίες-μέλισσες, ελκυστικές και με ευχάριστους χαρακτήρες παρά -ή ίσως εξαιτίας- το γεγονός πως ήταν όλες ασφαλείς και γεμάτες αυτοπεποίθηση. (Οι λιγότερο προνομιούχες τάξεις της έλεγαν «βρωμόμουνα πολυτελείας»). Ο υπόλοιπος κόσμος έβλεπε μόνον ισορροπημένες, ελκυστικές γυναίκες που ήταν απομονωμένες από τους κινδύνους που περιέβαλαν την απόκληρη κοινωνία του Γκαφ: φόνοι, ακρωτηριασμοί, βιασμοί, κλοπές... Οι οκτώ κυρίες διατηρούσαν την αξιοπρέπεια και τη γοητεία τους, ζώντας σε σπίτια με ισχυρή προστασία. Έτσι διασκέδαζαν (χωρίς αναστολές) με όσο το δυνατόν πιο συχνές συναντήσεις. Η τελευταία τους διασκέδαση ήταν η δαιμονολατρεία. Και ήταν μια μοιραία επιλογή. Γιατί υπήρχε το ΓΚΟΛΕΜ...

Αυτό το συγκλονιστικό μυθιστόρημα σημαδεύει την είσοδο στη δεκαετία του ’80 του Άλφρεντ Μπέστερ, του κορυφαίου συγγραφέα της ε.φ., μετά από πολλά χρόνια σιγής.