Σ’ αυτό το βιβλίο υπάρχουν κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ, στη στήλη ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ, από τον Ιανουάριο του 2007 ώς το Δεκέμβριο του 2009 (που το περιοδικό ολοκλήρωσε τη διαδρομή του).

Τα σατιρικά αυτά κειμενάκια θα τα βρείτε ενδεχομένως επαρκώς διασκεδαστικά, αλλά οι εικονογραφήσεις που τα συνοδεύουν είναι σίγουρα εξαιρετικές. Μερικοί από τους μεγαλύτερους (και ορισμένοι λιγότερο επιφανείς) γελοιογράφους του κόσμου, ενθέτουν και το δικό τους καυστικό σκίτσο...

...Αλλά ο κόσμος είναι µικρός και µέγας, που λέει κι ο ποιητής, και στις αγωνίες µας θα προκύψουν διέξοδα, στις σχέσεις µας αδιέξοδα, τα νιάτα θα σπαταλιούνται σε αγχωµένους νέους και οι γέροι θα γίνονται όλο και πιο πάγκαλοι, πιο µίζεροι και πιο µικρόψυχοι. Πάντα όµως θα υπάρχει µια ελπίδα χαράς, µια ευθυµία που θα προκύπτει αβίαστα από παιδί ή από ξανθιά, όσο βαρύ και στενάχωρο κι αν είναι το θέµα µας. Το δρόµο τον έδειξε η ωραία Ελένη των τηλεοπτικών πρωινών, που µε τη γνωστή αθωότητά της αποκαλύπτει και τον τρόπο µε τον οποίο οι περισσότεροι των εγκρίτων αντιµετωπίζουν τα φλέγοντα θέµατα της επικαιρότητας. Σε µια συζήτηση που είχε ως θέµα του ναυάγιο του Εξπρές Σάµινα, ο καλεσµένος της διετύπωσε την πρόταση ότι «Πρέπει κάποια στιγµή να βάλουµε το µαχαίρι στο κόκαλο», πράγµα που οδήγησε την παρουσιάστρια στο αναπόφευκτο συµπέρασµα: «Τώρα που είπατε κόκαλο, ας υποδεχθούµε την αγαπηµένη µας Βέφα, που θα µαγειρέψει µια υπέροχη σούπα από κόκαλο!».

Μια σούπα από κόκαλο είναι προφανώς πάντα η κατάληξη. Οι φελλοί πάντα θα επιπλέουν. Οι ακατάλληλοι θα κυβερνούν. Οι µισαλλόδοξοι θα αγορεύουν. Ο αυταρχισµός θ’ απλώνεται σαν καρκίνωµα. Το κράτος-τοκογλύφος θα ζητάει παράβολα από τους δυστυχισµένους.

Όλοι είµαστε στον ίδιο λάκκο, είπε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αλλά µερικοί από µας κοιτάζουµε τ’ άστρα.