Είναι ένα εξαιρετικό έργο ενός μεγάλου συγγραφέα. Είναι ένα σπάνιας δεξιοτεχνίας χρονικό της παρακμής, του γκρεμίσματος των ιδεοληψιών, της φθοράς και του θανάτου. Ο Τόμας Μαν αναλύει και καταγράφει με ακρίβεια τις αγωνίες της ωριμότητας, την άβυσσο του θανάτου, που περισσότερο από καθένα βιώνει και αισθάνεται ο καλλιτέχνης, ο δημιουργός. Ο ήρωάς του, ο Γκούσταβ φον Άσενμπαχ φαίνεται να είναι ένας ήρωας πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωσή του, που παραδίδεται σε μια πορεία προς την άβυσσο, προς το θάνατο, προκειμένου να θέσει σε δοκιμασία την αλήθεια και το ψέμα στη ζωή του. Κι ο καταλύτης, που θα τον οδηγήσει ν’ αντιστρέψει τις έννοιες του ψεύτικου και του αληθινού, είναι το ερωτικό πάθος που εξελίσσεται, με φόντο τη Βενετία, την πόλη της ομορφιάς και της παρακμής.

«Είναι κατά ένα μεγάλο μέρος μια ιστορία θανάτου και επιπλέον του θανάτου ως ανήθικης, δελεαστικής δύναμης - μια ιστορία τής ηδονής τής εκμηδένισης» έγραψε ο Τόμας Μαν. Και συμπλήρωνε ακόμη: «Γράφοντας το Θάνατο στη Βενετία, ήθελα να αποτυπώσω, να εκφράσω το πρόβλημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μια ιστορία όμορφη κι επικίνδυνη μαζί, συγκλονιστική, απειλητική, φοβερή, που δεν θα ωραιοποιεί τίποτα, δεν θα αποκρύπτει τίποτα.»

Ο Τόμας Μαν τιμήθηκε με το ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ το 1929.