ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ είναι ένα από τα πιο μαρτυρικά ντοκουμέντα του εικοστού αιώνα. Αφότου πρωτοεκδόθηκε το 1947, έχει διαβαστεί από εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο. Παραμένει, ως σήμερα, μια συγκλονιστική μαρτυρία της ακατάβλητης φύσης του ανθρώπινου πνεύματος. Και δεν είναι μόνον η καθημερινή καταγραφή των γεγονότων και της ζωής ανθρώπων στην παρανομία που προσπαθούν να επιβιώσουν, δεν είναι μόνο μια μαρτυρία της θηριωδίας και της απανθρωπιάς του ναζισμού, αλλά και μια ευαίσθητη ματιά στα όνειρα, τους φόβους και τις προσδοκίες μιας νέας κοπέλας, που κυνηγημένη από έναν αδυσώπητο φασισμό, επιμένει να διακηρύττει την πίστη της στην ανθρωπιά και στην κατά βάση καλοσύνη του ανθρώπου. Σ’ αυτό το Ημερολόγιο γίνεται η καταγραφή των γεγονότων και καταστάσεων μέσα σ’ ένα σπίτι όπου κρύβεται η οικογένεια της Άννας και κάποιοι φίλοι. Σε μορφή επιστολών σε κάποια φανταστική φίλη, το ημερολόγιο ξεκινά από το Μάρτιο του 1942 και τελειώνει τον Αύγουστο του 1944, δυο βασανιστικά χρόνια, όπου η Άννα από δεκατριάχρονο κοριτσάκι, γίνεται μια δεκαπεντάχρονη έφηβη, με οξεία κρίση και βαθιά διεισδυτική ματιά. Δεν υπάρχει ευτυχές τέλος. Η Άννα και η οικογένειά της συλλαμβάνονται και στέλνονται σε στρατόπεδα εξόντωσης. Για όλους τους υπήρξε ένας μαρτυρικός θάνατος. Επιβίωσε μόνον ο πατέρας Φρανκ. Αυτό το βιβλίο (τα χειρόγραφα του οποίου σώθηκαν από πιστούς φίλους) οφείλεται στη δική του ανάγκη να τιμήσει τη μικρή του κόρη, τη μαρτυρία της, και το ακατάβλητο πνεύμα της. “Δεν είµαι πλούσια όσον αφορά τα λεφτά ή τα υλικά αγαθά, δεν είµαι όµορφη, ούτε καμιά διάνοια, αλλά είµαι ευτυχισµένη και θα παραµείνω ευτυχισμένη! Έχω χαρούµενο χαρακτήρα, αγαπάω τους ανθρώπους, τους εμπιστεύομαι, και θα ‘θελα να είναι όλοι ευτυχισμένοι.” Σάββατο 25 Μαρτίου 1944 Λόγια της Άννας Φρανκ στο ημερολόγιό της, τρεις μήνες πριν συλληφθεί μαζί με την οικογένειά της και σταλεί σε Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, όπου και άφησε την τελευταία της πνοή.